Το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας παρουσιάζει τη μοναδική ιστορική συνέχεια της Θεσσαλίας, προβάλλοντας την εξέλιξη της τέχνης, και της καθημερινής ζωής. Από τα νεολιθικά ειδώλια έως τις βυζαντινές τοιχογραφίες και την οθωμανική αρχιτεκτονική, κάθε έκθεμα προσφέρει μια πολύτιμη ματιά στην πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής. Μια επίσκεψη σε αυτό το μουσείο είναι ένα ταξίδι στον χρόνο και την ψυχή της Θεσσαλίας.

Οι συλλογές του περιλαμβάνουν αντικείμενα καθημερινής χρήσης, έργα τέχνης, αρχιτεκτονικά μέλη και ταφικά ευρήματα, κάθε ένα από τα οποία φωτίζει διαφορετικές πτυχές της ζωής και του πολιτισμού της περιοχή.

Η διευθύντρια του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας Σταυρούλα Σδρόλια, εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την μοναδικότητα του Μουσείου, αλλά και τη σημασία των εκθεμάτων που προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία να κατανοήσουμε την εξέλιξη της ζωής, της τέχνης και της θρησκείας στην περιοχή της Θεσσαλίας μέσα από τους αιώνες. Η ίδια παρουσίασε ορισμένα από τα σπουδαιότερα εκθέματα του μουσείου, σημειώνοντας βέβαια πως ο πλούτος των ευρημάτων είναι αρκετά μεγαλύτερος και όλα έχουν την ξεχωριστή σημασία και αξία.

Όπως είπε η κ. Σδρόλια στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων από τη μόνιμη συλλογή μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει για παράδειγμα το μοναδικό πήλινο ομοίωμα οικίας μήκους 17 εκατοστών, που βρέθηκε στην Πλατιά Μαγούλα Ζάρκου, και αποτυπώνει την καθημερινότητα και την κοινωνική δομή της Νεολιθικής Εποχής. Η κατοικία περιλαμβάνει θολωτό φούρνο ενώ φιλοξενεί οκτώ ανθρωπόμορφα ειδώλια, τα οποία εικάζεται ότι αντιπροσωπεύουν μια πυρηνική οικογένεια. Το εύρημα, που βρέθηκε θαμμένο κάτω από καμένα ερείπια, συμβολίζει το τέλος ενός νοικοκυριού και την αρχή ενός νέου.

Επίσης, σημαντική είναι η αναπαράσταση μαγειρικών εργαλείων, χύτρων και εστιών, που φέρνει στο φως τις διατροφικές συνήθειες της εποχής. Δημητριακά, όσπρια, κρέας εξημερωμένων ζώων και άγριοι καρποί κυριαρχούσαν στη διατροφή, με τις μαγειρικές τεχνικές να αναδεικνύουν την ευρηματικότητα των ανθρώπων.

Από την Αρχαϊκή και Κλασική Εποχή, η κ. Σδρόλια τονίζει πως αναδεικνύεται η επιτύμβια στήλη του Θεοτίμου (5ος αι. π.Χ.), όπου αποκαλύπτει τη σημασία της στρατιωτικής τιμής. «Ο Θεότιμος, γιος του Μενύλλου από την Άτραγα, απεικονίζεται οπλισμένος και έτοιμος για μάχη» σημείωσε.

Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει η στήλη της θηλάζουσας (450-425 π.Χ.) από την αρχαία Κωνδαία καθώς «αποτελεί ένα σπάνιο έργο που απεικονίζει μια γυναίκα να θηλάζει το μωρό της, ένα θέμα που αποδίδει την σημασία της μητρότητας».

«Η Ελληνιστική Εποχή εκπροσωπείται από ένα πήλινο αγγείο που βρέθηκε στα Φάρσαλα. Το διάτρητο σκεύος χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή λευκού τυριού» σημειώνει η κ. Σδρόλια και συμπληρώνει πως «οι λεπτομέρειες κατασκευής του, όπως η τραχιά εσωτερική επιφάνεια και οι οπές, υποδεικνύουν τη σημασία του για την καθημερινότητα της εποχής».

Στη Ρωμαϊκή και Παλαιοχριστιανική περίοδο ξεχωρίζει το ψηφιδωτό δάπεδο του 5ου αιώνα μ.Χ.. Το κεντρικό θέμα του, η λατρεία του Διονύσου, αποτυπώνεται μέσα από σκηνές που περιλαμβάνουν δωρητές, προσωποποιήσεις των εποχών και ερωτιδείς.

Επίσης, η επιτύμβια στήλη του μονομάχου Φοίβου (2ος αι. μ.Χ.) τιμά έναν διάσημο μονομάχο από την Κύζικο, του οποίου οι ηρωικές μάχες και ο ένδοξος θάνατος τον χαρακτήριζαν.

Η διευθύντρια του Μουσείου αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως η Βυζαντινή και η Μεταβυζαντινή περίοδος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, τοιχογραφίες από το Όρος των Κελλίων, μια μοναστική κοινότητα στον Κίσσαβο, από τον 9ο μέχρι τον 14ο αιώνα, όπου δείχνουν την εξαιρετική ποιότητα της βυζαντινής ζωγραφικής παρά τις φθορές.

Σημαντική θέση στο Μουσείο έχει και η εικόνα του Αγίου Αχιλλείου (17ος αι. μ.Χ.), πολιούχου της Λάρισας, που παρουσιάζει τον άγιο σε ένθρονη στάση με τα επισκοπικά του άμφια, αναδεικνύοντας την επιρροή του στις τοπικές χριστιανικές κοινότητες.

Η κ. Σδρόλια κατέληξε μεταξύ άλλων, ότι για τον επισκέπτη «το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας αποτελεί έναν πραγματικό θησαυρό για την ιστορία και τον πολιτισμό της Θεσσαλίας και παρουσιάζει μια συνεχή αφήγηση». Τόνισε δε, πως «αξίζει η εμπειρία μιας επίσκεψης στο μουσείο γιατί είναι βαθιά εμπλουτιστική, αφού δεν προσφέρει μόνο γνώσεις, αλλά και μια σύνδεση με τις ρίζες της περιοχής».

ΑΠΕ-ΜΠΕ