Τα πτώματα 63 αμάχων που έφεραν σημάδια βασανιστηρίων βρέθηκαν κοντά στην Χερσώνα, γνωστοποίησε το Κίεβο. Η Ρωσία έχει επανειλημμένα αρνηθεί ότι έχει διαπράξει θηριωδίες μετά τη στρατιωτική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου.

Το BBC, σε ρεπορτάζ του, σημειώνει ότι μίλησε με δύο άτομα που υποστηρίζουν ότι κρατήθηκαν για περισσότερο από ένα μήνα σε «θαλάμους βασανιστηρίων».

Σε ένα αστυνομικό τμήμα στη Χερσώνα, κάθε κελί λέει τη δική του ιστορία, σημειώνει το ρεπορτάζ. Κάποια έχουν ρούχα σκορπισμένα παντού, ένα έχει ένα καμένο κρεβάτι, ένα άλλος έχει σκουπίδια σκορπισμένα. Σε ένα, μια ρωσική σημαία βρίσκεται στο κέντρο του πατώματος. Στο κελί με τον αριθμό έξι γράφτηκε η ιστορία της Ανζχέλα. Εκεί πέρασε 31 ημέρες μαζί με άλλες τέσσερις γυναίκες μετά τη σύλληψή της από Ρώσους στρατιώτες τον Ιούνιο.

Πριν από την εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο, η 49χονη γυναίκα ήταν τηλεοπτική παρουσιάστρια σε κανάλι Telethon. Στις αρχές Μαρτίου, τεθωρακισμένες ρωσικές νηοπομπές έμπαιναν στην πατρίδα της, την Χερσώνα. Οι διαδηλώσεις των Ουκρανών καταπνίγηκαν και κάθε ελευθερία χάθηκε. Τον Ιούνιο, ένοπλοι μπήκαν στο σπίτι της Ανζχέλα, τη χώρισαν από τον σύντροφό της, της έβαλαν μια τσάντα πάνω από το κεφάλι και τη φόρτωσαν σε ένα λεωφορείο. Από εκεί μεταφέρθηκε στο κελί νούμερο έξι.

«Στον τρίτο όροφο, άντρες χτυπήθηκαν», θυμάται. «Όταν ο άνθρωπος βασανίζεται με ρεύμα, το ακούς. Είναι ένας περίεργος ήχος. Οι άντρες ούρλιαζαν από τον πόνο».

Αφού οι Ρώσοι κατέλαβαν τη Χερσώνα, συνέλαβαν άτομα που είχαν υποτίθεται είχαν διασυνδέσεις με τον ουκρανικό στρατό ή επειδή βρήκαν στους δρόμους και διαμαρτυρήθηκαν για την κατοχή.

Ουκρανοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι βρήκαν 11 παράνομες φυλακές και τέσσερις θαλάμους βασανιστηρίων στη Χερσώνα σε έρευνες που διεξήγαγαν μετά την απελευθέρωσή της. Περισσότεροι από 700 άνθρωποι έχουν αναφερθεί ως αγνοούμενοι. Υπάρχουν φόβοι ότι είτε είναι νεκροί είτε μεταφέρθηκαν παράνομα σε ρωσικά κατεχόμενα εδάφη, είτε στην ίδια τη Ρωσία.

Σοροί με σημάδια βασανιστηρίων

Η Ουκρανία ανακοίνωσε ότι εντόπισε δεκάδες σορούς με σημάδια βασανιστηρίων κοντά στην πόλη. Ο υπουργός Εσωτερικών Ντένις Μοναστίρσκι είπε ότι η έρευνα για τα εγκλήματα εκεί μόλις ξεκίνησε, καθώς «τόσα άλλα μπουντρούμια και τόποι ταφής αναμένεται να αποκαλυφθούν».

Η Ανζχέλα περιγράφει με σχετική ηρεμία πώς βασανίστηκε για περισσότερο από ένα μήνα. Έβλεπε συχνά πτώματα τυλιγμένα σε πλαστικό να τα βγάζουν έξω αφού «οι ανακρίσεις τράβηξαν για πολύ».

Στη συνέχεια παίρνει ανάσα και περιγράφει όσα ακόμα τη βαραίνουν. «Υπάρχουν κάποια περιστατικά» -λέει- «όταν άνοιγαν τις πύλες, είχαν έναν συγκεκριμένο ήχο. Αυτό σήμαινε ότι έρχονταν περισσότεροι άνθρωποι για να ανακριθούν». Τονίζει ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί γιατί τα φώτα ήταν πάντα αναμμένα. Μόλις απελευθερώθηκε, διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πάει για ύπνο στο σκοτάδι. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι και ο σύντροφός της κρατούνταν στο αστυνομικό τμήμα.

Ο 69χρονος Ολεξάντρ Μαξιμέκνο, μοιραζόταν ένα δωμάτιο με άλλους 15 άνδρες, οι οποίοι, όπως ισχυρίζεται, ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν ανηλεώς. Κάποιοι υπέστησαν ηλεκτροπληξία ως μέρος των βασανιστηρίων. «Είναι φρικτό», θυμάται. «Ένας τύπος που μεταφέρθηκε στο κελί μετά την ανάκρισή του επέστρεψε με μαύρη γλώσσα. Ήταν τόσο πρησμένη που δεν μπορούσε να τη βάλει πίσω στο στόμα του».

Λέει ότι μοιραζόταν παυσίπονα με τους συντρόφους του στο κελί του. Οι θερμοκρασίες έφταναν συχνά τους 40 βαθμούς Κελσίου και υποχρεώθηκαν να μάθουν τον εθνικό ύμνο της Ρωσίας.

«Ένας άνδρας ήταν τόσο μελανιασμένος, ήταν σχεδόν εντελώς μπλε από το κεφάλι μέχρι τα πόδια του. Του πήρε οκτώ μέρες για να μπορέσει να σταθεί όρθιος», προσθέτει.

Οι Ουκρανοί ερευνητές σημειώνουν ότι οι κρατούμενοι συχνά αναγκάζονταν να ομολογήσουν ότι ήταν συνεργάτες της Ουκρανίας για να ελευθερωθούν. Στην περίπτωση του Ολεξάντρ, έπρεπε να εμφανιστεί στη ρωσική κρατική τηλεόραση.

Η Μόσχα κατηγορείται και πάλι για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου, παρά ταύτα συνεχίζει να αρνείται ότι βάζει στο στόχαστρό της αμάχους, παρά τα συντριπτικά στοιχεία εις βάρος της.

Η Χερσώνα είναι μια πόλη που οι Ρώσοι ήθελαν ιδιαίτερα να απεικονίσουν ως δική τους. Ήλπιζαν ότι η στόχευση ανθρώπων όπως ο Ολεξάντρ και η Ανζχέλα θα τους βοηθούσε σε αυτό.

BBC