Έρευνες στην περιοχή των λιμνών Ζερέλια του Αλμυρού θα πραγματοποιήσει ομάδα Αθηναίων κυνηγών θαμμένων θησαυρών τον προσεχή Οκτώβριο, προκειμένου να εντοπίσουν σημαντικά πολύτιμα αντικείμενα, πιθανότατα λίρες, ίσως και άλλα τιμαλφή, με την αξία τους να ανέρχεται σε εκατομμύρια ευρώ…
Ο γνωστός ερευνητής Αντώνης Βλάχος που ασχολείται αρκετό καιρό με το κυνήγι χαμένων θησαυρών ανά την Ελλάδα, θα είναι επικεφαλής της ομάδας και μιλώντας στη «Θ» αποκαλύπτει πως η Μαγνησία είναι από τους Νομούς με τις περισσότερες ιστορίες κρυμμένων χρυσών λιρών, κυρίως από την Κατοχή και τον Εμφύλιο.
Όπως ανέφερε, στα τέλη Οκτωβρίου θα βρεθεί στα Ζερέλια Αλμυρού, μαζί με την ομάδα του, ώστε να ψάξουν στην περιοχή για να εντοπίσουν θησαυρό που πιθανότατα περιλαμβάνει χρυσές αγγλικές λίρες και ίσως άλλα αντικείμενα σημαντικής αξίας. Ο κ. Βλάχος μιλά για έναν ηλικιωμένο Βολιώτη που πριν από οκτώ χρόνια είχε έρθει σε επαφή μαζί του, λέγοντάς του πως σε ανακαίνιση του σπιτιού του στο Πήλιο βρήκε στο υπόγειο ένα τετράδιο, στο οποίο υπήρχαν σημειώσεις ανάμεσά τους και ένα ριζόχαρτο, όπου αναφέρονταν ότι στα Ζερέλια είναι θαμμένες μεγάλες ποσότητες οπλισμού και πυρομαχικών, αλλά και σημαντικά πολύτιμα αντικείμενα. «Ο ηλικιωμένος αρνήθηκε να μου δώσει το ριζόχαρτο να το εξετάσω, όπως και το τετράδιο, ισχυριζόμενος ότι είναι παλιό και φθαρμένο, φοβούμενος ότι θα καταστραφεί». Έκανε την έρευνά του και πριν από δύο χρόνια κατάφερε να ανακαλύψει ένα άλλο χαρτί, το οποίο και αυτό μεταξύ άλλων υποστήριζε πως υπάρχουν θαμμένα όπλα, όλμοι, πολύτιμα αντικείμενα, κατά πάσα πιθανότητα, λίρες, ίσως και κοσμήματα στις λίμνες Ζερέλια, από το 1948.
Στο μεταξύ ο ηλικιωμένος Βολιώτης έφυγε από τη ζωή χωρίς να επικοινωνήσει ξανά με τον ερευνητή. «Στις ιστορίες για κρυμμένες λίρες, πρέπει να είσαι πολύ επιφυλακτικός, γιατί σ’ ένα σημαντικό ποσοστό αποτελούν προϊόν φαντασίας. Σε αυτή την περίπτωση βρήκα και άλλες πηγές που αναφέρουν το ίδιο πράγμα, όπως άλλα έγγραφα, εκτός από το τετράδιο με τις σημειώσεις του ηλικιωμένου, όπου αναφέρονταν τα παραπάνω. Γι’ αυτό τον λόγο το φθινόπωρο θα έρθουμε στον Αλμυρό για να ψάξουμε τον θησαυρό».
Πρόκειται για όχι διαδεδομένη ιστορία και όπως εξιστόρησε ο ερευνητής, αφορά στον Εμφύλιο. Πιο συγκεκριμένα το 1948 ομάδα που ανήκε πολιτικά στη Δεξιά, έθαψε κοντά στις λίμνες Ζερέλια όλμους, πυρομαχικά και όπλα για να μην πέσουν στα χέρια των ανταρτών, αλλά και σημαντικά πολύτιμα αντικείμενα, που αποτελούνταν από πολλές λίρες, ίσως και άλλα τιμαλφή.
Οι φήμες των αεροπλάνων με τις πλάκες χρυσού
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες, που στο παρελθόν αποτέλεσαν πηγή αναζήτησης, εξάπτοντας τη φαντασία ουκ ολίγων «Ιντιάνα Τζόουνς», αποτελεί το μεταγωγικό αεροπλάνο της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (ΡΑΦ), το οποίο υποτίθεται ότι μετέφερε δεκάδες πλάκες χρυσού και χιλιάδες χρυσές λίρες από αγγλική υπηρεσία. Ο μύθος αναφέρει ότι το 1943 το αεροσκάφος εντοπίστηκε από παράκτιο γερμανικό αντιεροπορικό με αποτέλεσμα να βληθεί και να συντριβεί μαζί με το πολύτιμο φορτίο του στα νερά του Παγασητικού. Ο πιλότος εμφανίζεται να σώζεται, αλλά έκτοτε όσες προσπάθειες έχουν γίνει από διάφορους για την αναζήτηση του κουφαριού του αεροπλάνου στη θάλασσα δεν έχουν αποδώσει καρπούς. Παράλληλα κυκλοφορούσαν και άλλες φήμες, πως το 1944 έπεσαν στον Παγασητικό υποτίθεται δύο γερμανικά αυτή τη φορά αεροσκάφη, με το ένα προς το τέλος του πολέμου, που φέρεται να μετέφερε μεγάλη ποσότητα χρυσού που ανήκε σε τραπεζικό κατάστημα του Βόλου.
Ερωτηθείς από τη «Θεσσαλία» ο κ. Βλάχος σχετικά με τις παραπάνω ιστορίες, σημείωσε πως για την πρώτη έκανε έρευνα σε γραπτές πηγές, χωρίς να καταφέρει να εντοπίσει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο, παρά μόνο φήμες που έλεγαν ότι το αεροπλάνο μετέφερε λίρες και πλάκες χρυσού για τους αντάρτες, αλλά καταρρίφθηκε από τους ναζί. «Δεν υπάρχει κάποια καταγραφή για τις παραπάνω ιστορίες και πιστεύω ότι οι δύο με τα γερμανικά αεροπλάνα, πρέπει να ανάγονται στη σφαίρα της παραφιλολογίας».
Μικρότερο το ενδιαφέρον των Βολιωτών
Ο έμπορος ανιχνευτών μετάλλων και αντιπρόσωπος γνωστής αμερικανικής εταιρείας για την Ελλάδα Τριαντάφυλλος Τσίγκας, επισημαίνει πως οι χρυσοθήρες στη χώρα μας, αποτελούν ένα 20% του πληθυσμού, που έχει ως χόμπι την αναζήτηση χαμένων θησαυρών. Ο Τρικαλινός επιχειρηματίας εξηγεί στη «Θ» πως η πλειοψηφία των πελατών του προμηθεύονται έναν ανιχνευτή, ώστε να ψάξουν στις παραλίες για χαμένες αλυσίδες, δακτυλίδια και άλλα μικροαντικείμενα, ενώ λιγότεροι είναι αυτοί που θέλουν να εντοπίσουν κάποιον κρυμμένο θησαυρό. «Οι ίδιοι που ασχολούνταν στο παρελθόν, ασχολούνται και τώρα» τονίζει και συμπληρώνει πως οι Βολιώτες δείχνουν το μικρότερο ενδιαφέρον για αγορά ενός ανιχνευτή σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους Θεσσαλούς, ενώ στον αντίποδα οι Λαρισαίοι κρατούν τα ηνία της απασχόλησης με το συγκεκριμένο χόμπι.
Πλέον οι τιμές των συγκεκριμένων οργάνων έχουν μειωθεί κατά πολύ, αφού κάποιος μπορεί να βρει ανιχνευτή από 99 ευρώ, με το εύρος των τιμών να κυμαίνεται από 200 μέχρι και 2.000 ευρώ. «Πριν από 10 χρόνια μια πρίμιουμ έκδοση κόστιζε 3.000 ευρώ και πλέον το κόστος της έχει πέσει στα 1.100 ευρώ» υπογραμμίζει ο κ. Τσίγκας.
Στο παρελθόν δεν ήταν λίγοι αυτοί, ανάμεσά τους και Βολιώτες, που προέβαιναν στην αγορά ανιχνευτή, γιατί σκόπευαν να πουλήσουν ένα οικόπεδο και ήθελαν να ψάξουν τον χώρο μήπως και υπάρχουν θαμμένες τίποτα λίρες και χάσουν τον θησαυρό, κάνοντας τον νέο ιδιοκτήτη αρκετά πλουσιότερο…
Κρυμμένοι θησαυροί στη Μαγνησία
Η Μαγνησία μαζί με την υπόλοιπη Θεσσαλία και τη Βόρεια Ελλάδα αποτελεί πεδίο αναζήτησης χαμένων θησαυρών, τόσο από την Τουρκοκρατία, όσο και από την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Παράλληλα οι Σποράδες βρίθουν από ιστορίες πειρατών που έθαψαν στις ακτές τους και σε άλλα σημεία, χρυσά φλουριά και πολλά φορτώματα αποτελούμενα από χρυσό και πολύτιμους λίθους. Μάλιστα η περιοχή μας έχει συνδεθεί και με την αναζήτηση του αμύθητου θησαυρού του Αλή Πασά.
Δεκατέσσερα «φορτώματα» σε χρυσό, ασήμι και διαμάντια λένε ότι ήταν ο πλούτος του, που από τις αρχές του αιώνα δεκάδες άνθρωποι αναζητούν.
Παλιότερα, άγνωστα άτομα ψάχνοντας άνοιγαν τρύπες στο Κάστρο των Ιωαννίνων.
Ενώ άλλοι, πιο τολμηροί, έφτασαν ώς το Τεπελένι, στην Αλβανία, εκτιμώντας ότι ο πασάς των Ιωαννίνων θα είχε μεταφέρει τους θησαυρούς του στη γενέτειρά του.
Υπάρχει και ένας άλλος θρύλος που θέλει τον Αλή Πασά, βλέποντας τα στρατεύματα του Χουρσίτ να πλησιάζουν, να στέλνει τον γιο του, τον Βελή, με τον θησαυρό του για να τον κρύψει κάπου στη Ρούμελη.
Μια εικασία λέει ότι ο Βελής το έκρυψε σε μια σπηλιά κάπου στην Αιτωλοακαρνανία και έκτισε με αγκωνάρια την είσοδό της και μετά όταν γύρισε πίσω στα Γιάννενα σκότωσε όσους συμμετείχαν στη δουλειά.
Μια άλλη λέει ότι το καραβάνι με τον θησαυρό έπεσε σε φοβερή νεροποντή και στην προσπάθειά του να διαβεί κάποιο χείμαρρο και όλα τα φορτωμένα ζώα, όπως ήταν δεμένα μεταξύ τους, παρασύρθηκαν από το νερό και ο θησαυρός θάφτηκε σε κάποια καταβόθρα του χειμάρρου. Σαν πιθανό σημείο του συμβάντος ορίζεται η περιοχή του Αλμυρού. Στόχος των κυνηγών θησαυρών αποτελούν οι περιοχές με αρχαιολογικό ενδιαφέρον, όπως της αρχαίας Πελασγίας, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στους Αγίους Θεοδώρους και στον Πτελεό. Η περιοχή αυτή θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Υπάρχουν πάνω από 50 τρύπες που έχουν ανοίξει οι «κυνηγοί», οι οποίοι έφθασαν κατά καιρούς. Κύριος στόχος των «κυνηγών» όμως είναι οι περιοχές όπου έδρευαν ή δραστηριοποιούνταν ανταρτικές ομάδες. Τέτοιες είναι η περιοχή της Ανάβρας, έδρα πολλών ανταρτικών ομάδων, του Πτελεού, του Πηλίου και πιο συγκεκριμένα η περιοχή του Μοναστηριού Φλαμουρίου.

e-thessalia.gr