Οκτώ μήνες, περίπου, μετά το «επανιδρυτικό» συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, η βασική του συνιστώσα δίνει εκ νέου, σήμερα και αύριο, ραντεβού στο ΣΕΦ, αυτή τη φορά σε άλλο φόντο και σίγουρα υπό εντελώς διαφορετικό κλίμα. Το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που από τις πρώτες εβδομάδες της μετεκλογικής περιόδου άρχισε να εμφανίζεται ως «καταστατική υποχρέωση» –κατά τη Χαρ. Τρικούπη–, στην πραγματικότητα αποτέλεσε όλο αυτό το διάστημα ένα πεδίο έκφρασης των εσωκομματικών τάσεων και διαφωνιών, χωρισμένων σε δύο βασικά στρατόπεδα.
Από τη μια, η πλευρά της Φώφης Γεννηματά επιχειρεί μέσω του συνεδρίου να επιτύχει έναν διπλό στόχο: πρώτον, να περιχαρακώσει το εγχείρημα που λέγεται ΚΙΝΑΛ, απέναντι στα στελέχη, ενεργά και μη, που καλούν σε επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ. Προς αυτή την κατεύθυνση, προωθεί την πλήρη ενσωμάτωση των «πράσινων» οργάνων στον ενιαίο φορέα, αλλά και τον αυτόματο ορισμό κοινής ηγεσίας, ενώ επανειλημμένα έχει διαμηνύσει ότι η στρατηγική αυτή αποτελεί μονόδρομο και για οικονομικούς λόγους. Επιδιώκει έτσι να κλείσει οριστικά το δίλημμα «ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΝΑΛ» και να επικυρώσει στην προγραμματική συνδιάσκεψη που ακολουθεί ότι η παράταξη προχωρεί με όχημα το Κίνημα Αλλαγής.
Δεύτερον, αποκλείοντας το ενδεχόμενο δυαρχίας, η κ. Γεννηματά ουσιαστικά ανανεώνει τη θητεία της μέχρι το 2021, όταν δηλαδή λήγει η τρέχουσα που άρχισε το 2017. Οποιοσδήποτε επιθυμεί να διεκδικήσει την ηγεσία θα πρέπει να το πράξει εκκινώντας έκτακτες διαδικασίες στο ΚΙΝΑΛ και έχοντας απέναντί του μια αντίπαλο που εξελέγη από τη βάση πριν από δύο χρόνια και ανανέωσε άτυπα την προεδρία της πριν από οκτώ μήνες, διαθέτοντας, παράλληλα, ισχυρή εσωκομματική επιρροή.
Ο αντίλογος προς τις κινήσεις της πρόεδρου του ΚΙΝΑΛ είναι σαφής και εκφράζεται από δύο βασικούς πόλους: τον Πάυλο Γερουλάνο και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Αμφότεροι, αλλά και αρκετά στελέχη, στηλιτεύουν την απόφαση της κ. Γεννηματά να κινηθεί εκτός πλαισίου που ορίζει το καταστατικό, κάνοντας λόγο για συνέδριο με διορισμένο σώμα, αλλά και για επιλογές που «ενταφιάζουν» το ΠΑΣΟΚ, ενώ θα έπρεπε, όπως σημειώνουν, να αποτελέσει βάση για την περαιτέρω πορεία της παράταξης.
Στην πράξη, ωστόσο, η στάση των δύο παρουσιάζει μία βασική διαφορά. Ο κ. Γερουλάνος έχει εκφράσει ανοικτά την πρόθεσή του να διεκδικήσει την «πράσινη» ηγεσία. Ωστόσο, μέσω των διαδικασιών που προωθούνται από την πλευρά Γεννηματά, θέμα ηγεσίας ΠΑΣΟΚ δεν θα ανοίξει στο συνέδριο. Ετσι, ο πρώην υπουργός προχώρησε, μέσω ψηφίσματος το οποίο κάνει λόγο για «συνέδριο-παρωδία», σε έναν έμμεσο, αλλά σαφή τρόπο έκφρασης της αμφισβήτησής της. Δεδομένης της σύνθεσης του συνεδρίου, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο το εν λόγω ψήφισμα να αλλάξει τα δεδομένα και αποτελεί περισσότερο ένα «στήριγμα» της επιχειρηματολογίας του. Συνεπώς, το ερώτημα που εγείρεται είναι εάν ο κ. Γερουλάνος θα προχωρήσει ακόμη πιο μακριά, ανοίγοντας θέμα ηγεσίας για το ΚΙΝΑΛ, όπως πολλές φορές η κ. Γεννηματά έχει καλέσει τους αμφισβητίες να πράξουν. Φυσικά, σε τέτοια περίπτωση το ενδεχόμενο διαγραφής του είναι υπαρκτό, όπως άλλωστε και για άλλα στελέχη που άσκησαν έντονη κριτική τις τελευταίες ημέρες.
Αντίθετα, ο κ. Ανδρουλάκης, που αποτελεί και τον πιο άμεσο «αντίπαλο» της προέδρου του κινήματος σε επίπεδο κομματικής ισχύος, δεν δείχνει πρόθεση να διεκδικήσει την ηγεσία στην παρούσα φάση, παρότι είναι γεγονός ότι δέχεται καιρό τώρα πιέσεις από στελέχη του περιβάλλοντός του προς αυτή την κατεύθυνση. Με ενδιαφέρον, ωστόσο, αναμένεται η τοποθέτησή του στο συνέδριο (πιθανότατα την Κυριακή), όπου αναμένεται να εστιάσει στην επόμενη μέρα, από την οποία σίγουρα δεν θα λείπει η κριτική προς την κ. Γεννηματά. Αρκετά από τα στελέχη που βρίσκονται κοντά του, πάντως, δεν θα δώσουν το «παρών».

MAΡΙΟΣ ΔΑΝΗΛΟΠΟΥΛΟΣ (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)