Οι μισθώσεις των ακινήτων τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν πάρει την ανιούσα με δυσάρεστες συνέπειες για το εισόδημα των ανθρώπων της μεσαίας τάξης, αλλά και των χαμηλόμισθων, που μόλις και μετά βίας τα βγάζουν πέρα. Έχουν να αντιμετωπίσουν, εκτός από τις συνεχείς ανατιμήσεις των προϊόντων, και συνεχή ανοδική τάση των τιμών στα ενοίκια, κυρίως μακροχρόνιας μίσθωσης, αλλά και της αγοραίας αξίας, όταν κάποιος επιθυμεί να αγοράσει ένα ακίνητο για να καλύψει τις στεγαστικές του ανάγκες.

Οι τιμές στις μισθώσεις έχουν αυξηθεί τα τρία τελευταία χρόνια περίπου 40%. Το τελευταίο εξάμηνο δείχνουν να σταθεροποιούνται, αλλά παραμένουν ακόμη απαγορευτικές για κάποια εισοδήματα.

Η αυξητική τάση των τιμών στη μακροχρόνια μίσθωση οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αύξηση των ακινήτων που διατίθενται για βραχυχρόνια μίσθωση, καθώς ο Νομός Μαγνησίας και ειδικότερα ο Βόλος είναι μια περιοχή που προσελκύει τουρισμό, αλλά και άλλες κατηγορίες πληθυσμού την πόλη μας, όπως φοιτητές, στρατιωτικούς, εκπαιδευτικούς. Όπως εξηγεί στη «Θ» η μεσίτρια κ. Κατ. Μπαρμπουδάκη, η αύξηση των τιμών των ενοικίων οφείλεται κατά κύριο λόγο στη βραχυχρόνια μίσθωση τύπου airbnb, αλλά και στην έλλειψη σπιτιών με συνέπεια τη μειωμένη προσφορά που οδηγεί σε αυξητικές τάσεις στις τιμές των ακινήτων, κυρίως αυτών άνω των 80 τετραγωνικών μέτρων.

Η κ. Μπαρμπουδάκη τονίζει ότι θα πρέπει η επίσημη Πολιτεία να πάρει θέση και γενναίες αποφάσεις προκειμένου να δοθούν κίνητρα για να ενισχυθεί το μεσαίο εισόδημα είτε με τη μορφή επιδοτήσεων των ενοικίων ή και των επιτοκίων των τραπεζών προκειμένου οι τράπεζες να διευκολύνουν την έκδοση των δανείων χωρίς να κινδυνεύουν αυτά τα δάνεια να γίνουν «κόκκινα».

Τα κλειστά σπίτια είναι ένας ακόμη λόγος για την μειωμένη προσφορά, διότι, εάν αυτά τα σπίτια επιδοτηθούν και δοθούν στην αγορά, τότε πλέον οι τιμές θα σταθεροποιηθούν σε χαμηλότερα επίπεδα.

Όλες οι προηγούμενες δεκαετίες από το 1930 και μετά χαρακτηρίστηκαν από υψηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα, που ακόμα και σήμερα το ποσοστό αυτό είναι αρκετά υψηλό, εάν λάβει κανείς υπόψιν του ότι το αντίστοιχο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη, αλλά και σε άλλες χώρες του εξωτερικού, είναι περίπου στο 20-30%.

Η λογική που έδινε σε κάθε Έλληνα μια ιδιόκτητη στέγη (ένα «κεραμίδι» να μείνει), όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο μεσίτης κ. Γιάννης Καραγιάννης, σε ό,τι αφορά στις αγοραπωλησίες των ακινήτων, δεν έχει εγκαταλειφθεί. Αντίθετα, τα ακίνητα που αγοράζονται σήμερα από ιδιώτες δεν χρηματοδοτούνται από το τραπεζικό σύστημα, αλλά από ίδια κεφάλαια σε ποσοστό 90%. Στον Βόλο και τις γύρω περιοχές της Μαγνησίας έχουν έρθει τα τελευταία τέσσερα χρόνια επενδυτές από το Ισραήλ κυρίως, αλλά και από άλλες χώρες της Ευρώπης που αγοράζουν ακίνητα για εκμετάλλευση. Εάν λάβει κανείς υπόψιν του το γεγονός ότι στις χώρες τους το τετραγωνικό πωλείται για 6.000 ευρώ όταν εδώ η αγορά δίνει από 2.000 – 3.000 ευρώ το τετραγωνικό, η τιμή είναι δελεαστική και φυσικά αγοράζουν και ανεβάζουν ταυτόχρονα τις τιμές. Η θετική ψυχολογία που δημιουργείται, ανεβάζει τις τιμές πώλησης και αγοράς τονίζει ο κ Καραγιάννης.

Όλο αυτό το γεγονός δείχνει μια υγεία συμπεραίνει ο ίδιος και πιστεύει πως το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα οι τιμές δεν πρόκειται να πέσουν, διότι συντηρούνται από το θετικό κλίμα των επενδυτών.

Σε ερώτηση της «Θ» για το τι πρέπει να γίνει προκειμένου να αναγεννηθεί το real estate και να δημιουργηθεί νέα αγορά ακινήτων, αλλά και καλύτερη αγοραστική δύναμη, επισημαίνει πως η πολιτεία έχει θέσει ως στόχο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες που θα χρηματοδοτήσουν τα χαμηλά εισοδήματα με κοινωνική πολιτική υπέρ τους, αλλά η αποκλιμάκωση δεν θα έρθει άμεσα, εξαιτίας κυρίως της ανόδου των οικοδομικών υλικών περίπου στο 30 – 40% και συνεπώς η οικοδομή συναντά εμπόδια στην κατασκευή της. Είναι κομβικός ο ρόλος της Πολιτείας, αλλά οι συνέπειες αυτών των πολιτικών δεν θα είναι άμεσες, χρειάζονται χρόνο.

Παράλληλα, πολλές βραχυχρόνιες μισθώσεις θα αλλάξουν και θα κατευθυνθούν στη μακροχρόνια μίσθωση, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει με προσοχή, με κίνητρα και προς τους ιδιοκτήτες, αλλά και προς τους ενοικιαστές. Πλέον, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο κ Καραγιάννης, οι επόμενες γενιές δεν θα στηρίζουν πλέον τη ανάγκη τους για στέγαση σε ένα ιδιόκτητο σπίτι, αλλά ένα μισθωμένο ακίνητο που θα το προσαρμόζουν ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Η ελληνική κοινωνία στηρίζει το όραμά της για «ένα κεραμίδι», αλλά ταυτόχρονα ζητεί τη βοήθεια της Πολιτείας και την υποστήριξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων που αποτελούν και τη ραχοκοκαλιά της.

Η δυσκολία των νέων ανθρώπων που προσπαθούν να δημιουργήσουν οικογένεια με τον ήδη χαμηλό μισθό δεν επιτρέπει την «πολυτέλεια» της κατασκευής ενός σπιτιού για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών. Είναι επιτακτική η ανάγκη να «σκύψει» η πολιτεία στο πρόβλημα και να δώσει κίνητρα είτε για επενδύσεις με κοινωνικό πρόσημο είτε με τη μορφή επιδοτήσεων ή επιδομάτων, προκείμενου να «αναπνεύσει» ξανά η αγορά, όπως και η μίσθωση των ακινήτων.

Bιολέττα Θεοδοσίου (e-thessalia.gr)