-1.jpg?v=638808261530000000)
Με τίτλο «Two years after rail disaster ‘cover-up’, Greece is angrier than ever» – «Δύο χρόνια μετά την ‘συγκάλυψη’ της σιδηροδρομικής καταστροφής, η Ελλάδα είναι πιο θυμωμένη από ποτέ», οι Sunday Times χρησιμοποίησαν επίσημα τον όρο της συγκάλυψης (cover up) για να μιλήσουν για την εξέλιξη σιωπής και ατιμωρησίας η οποία ακολουθεί το έγκλημα των Τεμπών.
Κεντρικό πρόσωπο στο ρεπορτάζ ήταν η Μαρία Καρυστιανού. Όπως σημειώνεται, από μητέρα σε πένθος μετατράπηκε σε ηγετική μορφή ενός κινήματος που απαιτεί απαντήσεις και δικαιοσύνη. Όπως ανέφεραν οι Sunday Times:
Η δικαιοσύνη που της προσφέρθηκε ήταν ένα αφήγημα περί «ακαριαίου θανάτου», το οποίο κατέρρευσε όταν ήρθε στο φως ηχητικό ντοκουμέντο από κινητό επιβάτη, που καταγράφηκε μετά τη σύγκρουση και μεταδόθηκε στις αρχές. Η Μάρθη δεν σκοτώθηκε ακαριαία. Άραγε ποιος και γιατί προσπάθησε να το αποκρύψει;
Η μητέρα της νεαρής Μάρθης, Μαρία Καρυστιανού, περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο το τραγικό συμβάν, αποκαλύπτοντας τη δυσβάσταχτη αλήθεια πως η κόρη της δεν πέθανε από τη σύγκρουση των δύο τρένων, αλλά από τη φωτιά που ακολούθησε.
Οι δηλώσεις Καρυστιανού
«Αυτά τα ηχητικά ντοκουμέντα μας έδειξαν πως οι άνθρωποί μας δεν ήταν απλώς ζωντανοί. Είχαν τις αισθήσεις τους, μιλούσαν, αντιλαμβάνονταν τι συνέβαινε εκείνη την ώρα», συνέχισε.
Αναφερόμενη στις μεγάλες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν την τραγωδία, τόνισε: «Ήταν οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχουν γίνει στη χώρα από τη χούντα και μετά. Ο κόσμος βγήκε στον δρόμο ζητώντας δικαιοσύνη για τους 57 νεκρούς.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα βαθιά ριζωμένο πρόβλημα. Στην Ελλάδα, παραδοσιακά, οι πολιτικοί δεν φταίνε ποτέ για τίποτα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το μόνο που θέλω είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη, για να μη συμβεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Ξέρω ότι αυτό θα ήθελε και η κόρη μου».